Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej...

Jak ciężko wrócić do normalności po ponad 2 tygodniowym urlopie;( myślami jestem wciąż i nadal w Polsce, cudnie było... piękny rodzinny czas, pełen wzruszeń, ciepła, pogaduszek tak brakujących oraz tego, jedynego klimatu świątecznego jaki można znaleść właśnie tam... w domu. Był czas i na zabawę z moimi siostrzenicami, czas na długie, nocne Polaków rozmowy przy suto zastawionym stole (czasami i do 4tej nad ranem;-), czas na spacer krakowskimi, cudnymi uliczkami i Kiniarnię a w niej "O północy w Paryżu" i wreszcie czas by choć na chwilkę odwiedzić mój kochany Lądek Zdrój i porzucać się śnieżkami- tak tak popadał śnieżek, co tylko dodało cudnego uroku naszemu wypadowi. Ten świąteczny czas w tym roku był dla mnie jakiś inny... może dlatego, że mniej niż zawsze było do załatwienia, a co za tym idzie więcej czasu mogłam spędzić z najbliższymi. Tego mi było trzeba! 

Dziękuję Mcdulce za mężne prowadzenie naszego bloga w osamotnieniu, widzę, że poradziła sobie przepysznie a jakie cudeńka znowu potrzaskała;-) piękne. Ja zaraz załączę kilka fotek moich przedświątecznych wypocin, ale wcześniej pragnę Wam złożyć życzenia:

Kochani życzę wszystkiego co najlepsze w Nowym Roku, zdrówka, uśmiechu, spełnienia Waszych najskrytszych marzeń, oby 2012 był jeszcze bardziej obfity w inwencje twórcze i robótkowe. Niech moc tworzenia będzie z nami!

Pozdrawiam Was poświątecznie, Żania

PS Muszę nadrobić zaległości na Waszych blogach, bo byłam oderwana od blogowej  rzeczywistości kompletnie, a tam na bank cuda, cudeńka i tworki wszelakie za którymi już zatęskniłam;-) ściskam